Οἱ Ὅσιοι πατέρες Συμεὼν καὶ Ἰωάννης, κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ἦταν πολὺ φίλοι καὶ ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ πᾶνε μαζὶ στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἀφοῦ προσκύνησαν πῆγαν στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καὶ ἔγιναν μοναχοί, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Νίκωνα.

Πρὶν συμπληρωθοῦν ὅμως ἑπτὰ ἡμέρες στὸ μοναστήρι, ἔφυγαν γιὰ τὴν ἔρημο ὅπου διέμειναν μαζὶ ἐπὶ σαράντα χρόνια, κάτω ἀπὸ σκληρὴ ἄσκηση. Κατόπιν ὁ Συμεὼν ἐπέστρεψε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία μέσω τῆς προσευχῆς του, νὰ παραμείνει ἄγνωστος. Πράγματι ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα, ποὺ ὁ Συμεὼν προσποιοῦνταν τὸν χαζό.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ἐπιτέλεσε πολλὰ θαύματα καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ φτωχὸς καὶ ταλαιπωρημένος. Ἀργότερα ἔφθασε ἐκεῖ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὅπου ἔμαθε γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Συμεὼν καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κοιμήθηκε καὶ ὁ ἴδιος.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ὡς ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ Ἰωάννη Ὅσιε καὶ θεῖε Συμεών· ὁ μὲν βίον ἔνθεον, διελθὼν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι, τὸν Βελίαρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβῶν, κατατρυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύοιτε.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς. Τὸν ἐν σαρκί, ἀναφανέντα ἄσαρκον, καὶ ἀρεταῖς, ὑπερκοσμίως λάμψαντα, Συμεῶνα τὸν ἰσάγγελον καὶ θεοφόρον εὐφημήσωμεν· σὺν τούτῳ Ἰωάννη τὸν ἀοίδιμον, γεραίροντες ὡς ἄγγελον ἐν σώματι· ὁμοῦ γὰρ ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσι.

Μεγαλυνάριον. Χαίροις παμμακάριστε Συμεών, ὁ ἀπομωράνας, τῆς κακίας τὸν σοφιστήν· χαίροις Ἰωάννη, πολῖτα τῆς ἐρήμου, Πατέρες θεοφόροι, Ἀγγέλων σύσκηνοι.

Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Μάρτυρες οἱ ἐν Μελιτινῇ

Μαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς ἔσυραν μέχρι θανάτου πάνω σὲ κοφτερὲς πέτρες.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι Ἰοῦστος καὶ Ματθαῖος

Αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι, μαζὶ μὲ τὸν Θεόφιλο καὶ τὸν Τρόφιμο, μαρτύρησαν ἐπὶ Διοκλητιανού. Ἐπειδὴ δὲν ἀρνήθηκαν τὸν Χριστό, λιθοβολήθηκαν, πληγώθηκαν, ρίχτηκαν στὴ φωτιὰ καὶ στὸ τέλος τοὺς αποκεφάλισαν.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι Θεόδωρος καὶ Γεώργιος

Δὲν γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχεῖο, ἁπλὰ ἀναφέρονται σὰν Ἅγιοι.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι Θεόφιλος, Τρόφιμος καὶ ἄλλοι 13 Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἔζησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 304) καὶ διακρίθηκαν γιὰ τὸ χριστιανικό τους θάρρος, στὸν διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ἔμειναν πιστοὶ στὴν ὁμολογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ σειρὰ μαρτυρίων.

Τοὺς λιθοβόλησαν καὶ ξέσκισαν τὶς σάρκες τους μὲ σιδερένια ὄργανα. Ἔπειτα, ἔκαψαν τὶς πληγές τους μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Ἐπειδὴ ὅμως ἄντεχε ἀκόμα ἡ ζωή τους, καὶ τὸ στόμα τους ἐπαναλάμβανε τὴ χριστιανικὴ ὁμολογία, τοὺς αποκεφάλισαν.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Σύναξις Ἁγίου Ἀκακίου Μάρτυρος ἐν τῷ Ἐπτασκάλῳ

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Σύναξις Ἁγίου Ἐλευθερίου πλησίον τοῦ Ξηρολόφου (ἴσως τοῦ Κουβικουλαρίου)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Ἀρματίου

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Παρθένιος Ἐπίσκοπος Ραδοβυσδίου

Ὁ νεοφανὴς αὐτὸς Ἅγιος της Ἐκκλησίας καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Βατσουνιὰ τῆς Θεσσαλίας.

Ἀπὸ μικρὸς εἶχε τὴν Ἱερατικὴ κλίση καὶ ἐπάξια διὰ τῆς θείας χάριτος, ἔγινε ἐπίσκοπος Ραδοβυσδίου (Νομὸς Ἄρτας). Ὑπῆρξε ἄριστος ποιμενάρχης καὶ διὰ τῆς θερμῆς του ἀγάπης καὶ διὰ τοῦ ἁγίου παραδείγματός του, στήριζε τὸ ποίμνιό του σὲ κάθε του ἀνάγκη. Τακτικὰ μάλιστα ἔβγαινε στοὺς ἀγροὺς καὶ εὐλογοῦσε τὰ ζῶα τῶν κτηνοτρόφων.

Ἔτσι ὀσιακὰ καὶ δίκαια ἀφοῦ ἔζησε, παρέδωσε τὴ μακαρία ψυχή του στὸν Θεὸ τὴν 21 Ἰουλίου 1777.

Κατὰ τὴν ἡμέρα της ἀνακομιδῆς τῶν ἁγίων λειψάνων του, αὐτὰ εὐωδίαζαν οὐράνιο ἄρωμα. Μέρος ἀπὸ τὰ ὀστὰ τῶν χεριῶν του βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δουσίκου Τρικάλων. Λέγεται ὅτι ὁ Ἅγιος Παρθένιος ὑπῆρξε ἰδιαίτερα θαυματουργὸς στὴ θεραπεία ἀσθενειῶν τῶν ζώων.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε Ἀμέμπτως ἐβίωσας, ἐν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Ὅσιε καὶ θεϊκῶν δωρεῶν, ἀξίως μετέσχηκας. Ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν διὸ σὲ Ἱεράρχα, ὕμνοις γεραίρομεν.

Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ σιωπηλὸς ἐν τῷ Σπηλαίῳ (Ρῶσος)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Μανουὴλ αὐτοκράτωρ Κωνσταντινουπόλεως

Αὐτὸς διὰ τοῦ ἀγγελικοῦ (μοναχικοῦ) σχήματος μετονομάστηκε Ματθαῖος (1425).

Ἡ μνήμη του ἀγνοεῖται ὑπὸ τῶν Συναξαριστῶν. Ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο συντάχθηκε σ’ αὐτὸν Ἀκολουθία, ποὺ δημοσίευσε ὁ Λάμπρος στὸν Νέο Ἑλληνομνήμονα, τ. ΙΔ’ (1917) σελ. 318 – 341, μαζὶ μὲ δύο κανόνες, ἀλλὰ χωρὶς ὑπόμνημα.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Βίκτωρ ὁ Στρατιώτης

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Μελέτιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ Ἐθνομάρτυρας, Ἐπίσκοπος Κίτρους, ἐν Θεσσαλονίκη

Μαρτύρησε το 1821. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἦταν γιὸς τοῦ Σωβὰκ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Θέσβη τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, καὶ ἀνῆκε στὴν φυλὴ τοῦ Ἀαρῶν.

Ὅταν γεννήθηκε, ὁ πατέρας του εἶδε μία θεία ὀπτασία: Δυὸ ἄνδρες λευκοφορεμένοι τὸν ὀνόμαζαν Ἠλία, τὸν σπαργάνωναν μὲ φωτιὰ καὶ τοῦ ἔδιναν φλόγα νὰ φάει. Τότε ὁ πατέρας του, πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀφοῦ περιέγραψε τὴν ὀπτασία στοὺς ἱερεῖς, ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν ἐρμηνεύοντας τὴν ὀπτασία, ὅτι ὁ γιὸς του θὰ γίνει προφήτης καὶ θὰ κρίνει τὸ Ἰσραὴλ μὲ δίκοπο μαχαίρι καὶ φωτιά.

Ὁ Προφήτης ἄσκησε τὸ προφητικό του χάρισμα ἐπὶ 25 ἔτη. Προεῖπε γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ 816 χρόνια πρίν. Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ πίστη του, ποὺ κατέβασε τρεῖς φορὲς φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, σταμάτησε τὴν βροχὴ καὶ ἀνάστησε νεκρούς. Μὲ τὴν φωτιὰ μάλιστα ἔκαψε τοὺς στρατιῶτες ποὺ εἶχε στείλει ὁ βασιλιὰς Ὀχοζίας γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν.

Στὸ ὅρος Χωρὴβ εἶδε τὸν ἴδιο τὸν Θεό, διέσχισε τὸν Ἰορδάνη μὲ τὴν μυλωτή του καὶ τέλος ἀνελήφθη μὲ ἅρμα πυρός. Ἐπίσης παρέστη στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τὸν Μωϋσῆ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισσαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν, βρύει ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Αὐτόμελον Προφῆτα καὶ προόπτα τῶν μεγαλουργιῶν τοῦ Θεοῦ, Ἠλία μεγαλώνυμε, ὁ τῷ φθέγματί σου στήσας τὰ ὑδατόρρυτα νέφη, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, πρὸς τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.

Μεγαλυνάριον. Ζήλῳ οὐρανίῳ πυρποληθείς, φλέγεις τὴν ἀπάτην, ὡς πυρίπνους καὶ ζηλωτής· ὅθεν ἀνυψώθης, ἐν ἅρματι πυρίνῳ, ὦ Ἠλιοὺ Προφῆτα, πρὸς βίον ἄφθαρτον.

Στὴν ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ λίγες ὑπῆρξαν οἱ γυναικεῖες μορφὲς σὰν τὴν ὑπέρλαμπρη μορφὴ τῆς Ἁγίας Μακρίνας, ποὺ ὁ Θεὸς τὴν εἶχε προικίσει μὲ τὰ μεγαλύτερα πνευματικὰ καὶ σωματικὰ χαρίσματα.

Ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἀδελφὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τοῦ Γρηγορίου Νύσσης. Ἀνατράφηκε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπὸ τὴν εὐσεβεστάτη μητέρα της Ἐμμέλεια. Ὅταν μεγάλωσε, ἀφοσιώθηκε στὴν ἀγαθοεργία καὶ στὴν ἀνατροφὴ τῶν ἀδελφῶν της, ποὺ ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὴ μετέπειτα πνευματική τους πορεία. Ἡ Μακρίνα ἦταν μνηστευμένη, ἀλλὰ ὁ μνηστήρας της πέθανε.

Τότε, μαζὶ μὲ τὴ μητέρα της, ἀποσύρθηκε σὲ γυναικεία μονὴ στὸν Πόντο, κοντὰ στὸν ποταμὸ Ἴρη. Ἐκεῖ κοντὰ μόναζε καὶ ὁ ἀδελφός της, Μ. Βασίλειος. Στὴ μονὴ πέρασε τὴ ζωή της μὲ τὴ μελέτη τῶν Γραφῶν, τὴν προσευχή, καὶ προπάντων μὲ ἀγαθοεργίες. Διότι πάντα εἶχε στὸ μυαλὸ της τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους, «ἀγαθοεργείν, πλουτεὶν ἐν ἔργοις καλοίς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικούς, ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοὺς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, ἴνα ἐπιλάβωνται τῆς αἰωνίου ζωῆς». Δηλαδή, νὰ ἀγαθοεργοῦν, νὰ γίνονται πλούσιοι σὲ καλὰ ἔργα, νὰ δίνουν πρόθυμα καὶ σὲ ἄλλους τὰ ἀγαθά τους, νὰ εἶναι ἁπλοὶ καὶ καταδεκτικοί, καὶ ἔτσι νὰ ἀποταμιεύουν γιὰ τὸν ἑαυτὸ τους στέρεο θεμέλιο στὸ μέλλον, γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴν αἰώνια ζωή. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ ἡ Ἁγία Μακρίνα ἔζησε καὶ τελείωσε τὴ ζωή της.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Σοφίας ἔρωτι, τὸν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἐμφρόνως ἔλιπες, καὶ ἐνδιαίτημα τερπνὸν ἐγένου θείας ἀγάπης· σὺ γὰρ δι’ ἀσκήσεως, καὶ ἠθῶν τελειότητος, νύμφη ἐχρημάτισας, τοῦ Σωτῆρος περίδοξος· ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαίροις Μακρίνα Θεοφόρε.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. Ὡς φωτὸς ἀνάπλεως δικαιοσύνης, τύπος θείων πράξεων, καὶ ἀρετῶν μυσταγωγός, ὤφθης τοῖς πίστει βοῶσί σοι· χαίροις Μακρίνα, παρθένων ἀγλάϊσμα.

Μεγαλυνάριον. Ἤνθησας ἐκ ῥίζης περικλεοῦς, κλέος εὐσεβείας, γεωργοῦσα ἀπὸ παιδός· βίῳ γὰρ ἀμέμπτῳ, καὶ τρόποις ἐναρέτοις, Μακρίνα διαπρέπεις, ὡς καλλιπάρθενος.

Ὁ Ὅσιος Δίος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας, καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του μεγάλου Θεοδοσίου. Ἦταν διακεκριμένος γιὰ τὴ θεολογική του πολυμάθεια καὶ γιὰ τὴν ἀνυπόκριτη εὐσέβεια καὶ ἐγκράτεια. Σὲ ἡλικία μάλιστα 35 ἐτῶν, τόσο πολὺ εἶχε ἐξαπλωθεῖ ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς του, ποὺ ἀπὸ παντοῦ ἔρχονταν ν’ ἀκούσουν τὶς πολύτιμες συμβουλές του.

Μετὰ ἀπὸ χρόνια, τὸν προσκάλεσε ὁ Πατριάρχης Ἀττικὸς (406 – 425) στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸν χειροτόνησε ἱερέα. Τὰ ἱερατικά του καθήκοντα, ἐπετέλεσε μὲ πολὺ ζῆλο καὶ ἀκρίβεια. Ἦταν στοὺς ἐνορίτες του, πρότυπο ἱεροῦ καὶ φιλόστοργου πνευματικοῦ πατέρα καὶ οἰκογενειακοῦ συμβούλου.

Στὴν Κωνσταντινούπολη ἵδρυσε καὶ μοναστήρι. Κάποτε ἀρρώστησε βαριά, ποὺ ἔφτασε μέχρι τὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου. Σώθηκε ὅμως ἀπὸ θαῦμα. Τελικὰ πέθανε εἰρηνικά, ἀφοῦ διατήρησε μέχρι τὴν τελευταία του πνοὴ τὸ πῦρ τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς στοργῆς γιὰ τὶς ψυχὲς τοῦ ποιμνίου του.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Ὁ βίον ἐφάμιλλον, τῇ κλήσει πολιτευθεὶς, τῆς δόξης τοῦ Πνεύματος, πυξίον ὤφθης σεπτόν, Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· σὺ γὰρ θαυματουργίαις, ἱεραῖς διαπρέπων, ἔνδοξος ἐν Ὁσίοις, φερωνύμως ἐδείχθης. Διό σε ἀνευφημοῦμεν, Δῖε μακάριε.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν. Ἁγνείᾳ ψυχῆς, ἐνθέως ὁπλισάμενος, καὶ ἄπαυστον εὐχήν, ὡς λόγχην χειρισάμενος, κραταιῶς διέκοψας, τῶν δαιμόνων Δῖε τὰς φάλαγγας, θαυματουργὲ Πατὴρ ἡμῶν, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Σαββαΐτης

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Σαββαΐτης, ἀπὸ μικρὸς φοίτησε στὰ καλύτερα σχολεῖα τῆς ἐποχῆς του, κάτι ποὺ τὸν ἔκανε νὰ διακριθεῖ ἰδιαίτερα τόσο στὴν ρητορική, ὅσο καὶ στὴν φιλοσοφία.

Σὲ ἡλικία 18 χρονῶν, ἀφοῦ ἔχασε τοὺς δικούς του, ἀναχώρησε γιὰ τοὺς Ἁγίους Τόπους, ὅπου εἶχε μεγάλο πόθο νὰ προσκυνήσει. Μετὰ τὸ προσκύνημα, πῆγε στὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα ὅπου κι ἔγινε μοναχός.

Τὰ ἑπόμενα δέκα χρόνια ὁ Θεόδωρος ἀνέπτυξε πάρα πολὺ τόσο τὶς θρησκευτικὲς ὅσο καὶ τὶς θεολογικές του γνώσεις. Ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀρετὴ ὅμως τοῦ Ὁσίου, ἔκαναν τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων νὰ τὸν κάνει Ἀρχιεπίσκοπο στὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ὁ Θεόδωρος, κάτω ἀπὸ μεγάλη πίεση δέχτηκε νὰ ἀναλάβει.

Ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἔδεσσας, ἦταν συνέχεια δίπλα στὸ ποίμνιό του, μιλώντας τους γιὰ τὶς ἀλήθειες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πολέμησε τοὺς αἱρετικοὺς Νεστοριανοὺς καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ἦταν γι’ αὐτοὺς τὸ μαῦρο πανὶ καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισαν νὰ τὸν σκοτώσουν, ὅμως ὡς ἐκ θαύματος οἱ πληρωμένοι δολοφόνοι μόλις ἔβγαλαν τὸ μαχαίρι νὰ σκοτώσουν ἔμειναν παράλυτοι.

Αἰσθανόμενος τὸ τέλος του ὁ Ὅσιος, ἐπέστρεψε στὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἀφοῦ προσκύνησε γιὰ τελευταῖα φορὰ τοὺς ἁγίους τόπους.

Ἐκεῖ στὴν Λαύρα, ἀφοῦ χαιρέτησε τοὺς ἀδελφούς του, μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ἀπεβίωσε.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Δῶρον ἔνθεον, τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὡς ἐπλήρωσας, ἐπαγγελίας, φερωνύμως ἀνεδείχθης Θεόδωρε· ἐν ἀρεταῖς γὰρ κοσμήσας τὸν βίον σου, ἱεραρχίας κανὼν ἐχρημάτισας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Ἡ σεπτή σου ἄσκησις, ἱερωσύνης τῷ φέγγει, ἱερῶς ἠγλάϊσται, τῇ θεϊκῇ προμηθείᾳ· σκεῦος γάρ, τοῦ Παρακλήτου γεγενημένος, ἔβλυσας, τῇ Ἐκκλησίᾳ ζωῆς τὸν λόγον· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, ὡς Ἱεράρχην, Χριστοῦ Θεόδωρε.

Μεγαλυνάριον. Χαίροις ἡσυχίας μυσταγωγός, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, Ἱεράρχης φωταγωγός· χαίροις τῆς Ἐδέσσης, ὁ μέγας πολιοῦχος, Θεόδωρε τρισμάκαρ, Πατέρων καύχημα.

Μεγαλυνάριον. Ἔνδοξος τῇ κλήσει ἀποφανείς, ἔνδοξος ἐν βίῳ, ἐχρημάτισας ἐπὶ γῆς· ὅθεν τῆς ἐνδόξου, τοῦ Λόγου βασιλείας, ἐνδόξως ἠξιώθης, Δῖε πανένδοξε.

Ὁ Ὅσιος Ἀββᾶς Διοκλής 

Σπούδασε γραμματική, φιλοσοφία καὶ στὰ εἰκοσιοκτώ του χρόνια ἔγινε ἀναχωρητής, μέσα σὲ μία σπηλιά.

ὸν συνάντησε ὁ συγγραφὲς τοῦ Λαυσαϊκοῦ Ἡρακλείδης καὶ μεταξὺ ἄλλων τὸν ρώτησε: «Πῶς εἶναι δυνατόν, πάτερ, ὁ ἀνθρώπινος νοῦς νὰ βρίσκεται πάντοτε στὰ θεία νοήματα;». Ὁ Ὅσιος ἀπάντησε: «Καθὼς συνηθίσει ὁ ἄνθρωπος, εἴτε μὲ καλὰ νοήματα εἴτε μὲ κακοὺς συλλογισμούς, ἔτσι καὶ πολιτεύεται».

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ νέος Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Πανήδου

Ἀναφέρεται στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266, χωρὶς βιογραφικὸ σημείωμα. Πάντως ἔζησε ἐπὶ εἰκονομαχίας καὶ πέθανε ὁμολογώντας τὴν ὀρθὴ πίστη. Ἐπισκοπῆ Πανήδου ὅμως δὲν συναντᾶται πουθενά. Ἴσως νὰ εἶναι Πανιοῦ, ποὺ βρισκόταν στὴν Ἡράκλεια τῆς Θράκης.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Μιχαήλ

Ἡ μνήμη του τιμᾶται σήμερα, σύμφωνα μὲ τὸν Ἱεροσολυμιτικὸ κώδικα 1096 φ. 115. Ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ Θεοδώρου Ἐδέσσης καὶ μοναχὸς τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Γεννήθηκε στὸ Δορόστολο τῆς Θρακικῆς Μοισίας, τότε ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης.

Ἦταν δοῦλος σὲ ἕνα σκληρὸ καὶ φανατικὸ εἰδωλολάτρη (ἄλλες πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι ἦταν γιὸς τοπικοῦ ἀξιωματικοῦ ὀνόματι Σαββατιανοῦ), ποὺ ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ Αἰμιλιανὸς πίστευε στὸ Χριστό, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε ἀφοῦ τὸν ἔβρισε μὲ τὰ πιὸ χυδαία λόγια, ἔπειτα τὸν μαστίγωσε ἀνελέητα. Βέβαια, τοῦ ἐπεσήμανε ὅτι, ἂν συνεχίσει νὰ εἶναι χριστιανός, θὰ πάθαινε πολὺ χειρότερα. Ἀλλὰ οἱ τιμωρίες καὶ οἱ ἀπειλές, ἀντὶ νὰ κάμψουν τὸ φρόνημα τοῦ Αἰμιλιανοῦ, φούντωσαν περισσότερο τὴ φλόγα τῆς πίστης του στὸ Χριστό. Μάλιστα τὴν ἑπόμενη μέρα πῆγε σὲ εἰδωλολατρικὸ ναό, ὅπου μὲ σφυρὶ συνέτριψε ὅλα τὰ ἀγάλματα ποὺ ἦταν μέσα στὸ χῶρο αὐτό. Ἐξοργισμένοι οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν παρέδωσαν νὰ δικαστεῖ.

Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ κύριος τοῦ Αἰμιλιανοῦ, ἀμέσως ἔτρεξε στὸ κριτήριο, ὅπου, ἀφοῦ ἔβρισε τὸν Αἰμιλιανὸ γιὰ τὴν πράξη του, ἔπειτα διέταξε νὰ ἀρνηθεῖ χωρὶς ἀντίρρηση τὸ Χριστό. Ὁ Αἰμιλιανὸς χαμογελώντας ἀπάντησε στὸν κύριό του: «Μπορεῖς νὰ διατάξεις ὅτι θέλεις, θὰ σὲ ὑπακούσω, ἀλλὰ ἡ πίστη μου εἶναι ἐκτὸς τῶν δικαιωμάτων σου. Ὡς πρὸς αὐτὴν ἕνα καὶ μόνο Κύριο ἀναγνωρίζω, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι ὁ μέγας καὶ παντοτινός μου Κύριος, ποὺ ἐξουσιάζει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή μου, καὶ ποτὲ δὲ θὰ τὸν ἀρνηθῶ». Ὁ εἰδωλολάτρης ἄρχοντας μὲ μίσος χαστούκισε τὸν Αἰμιλιανό. Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν, τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, τὸ δὲ λείψανο τοῦ Ἁγίου, κήδεψε μεγαλοπρεπῶς ἡ γυναίκα τοῦ ἄρχοντα εἰδωλολάτρη, ποὺ ἦταν κρυπτοχριστιανή.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ὡς προσφορὰ καὶ ὁλοκάρπωμα θεῖον, διὰ πυρὸς προσενεχθεὶς τῷ Δεσπότῃ, τοῖς ὄμβροις τῶν χαρίτων σου εὐφραίνεις νῦν ἡμᾶς· πῦρ γὰρ τὸ οὐράνιον, τῇ ψυχῇ περιφέρων, ὥσπερ αὔραν ἔφερες, τὴν κατάφλεξιν Μάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύσῃ πάντοτε φρουρεῖν, τοὺς σὲ τιμῶντας, Αἰμιλιανὲ ἔνδοξε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Ὡς εὐσεβείας στηλογράφημα θεόγλυπτον

Τῆς ἀσεβείας καθαιρέτης ἀναδέδειξαι

Τὰ σεβάσματα συντρίψας τῆς ἀπωλείας.

Ἀλλ’ ὡς ἔμπλεως τῆς θείας ἀγαπήσεως

Ὡς χρυσὸς ἐν τῷ πυρὶ εὑρέθης δόκιμος· Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Μάρτυς ἀήττητε.

Μεγαλυνάριον. Ἴαμα ὡς δρόσος ἑωθινή, εὐσεβέσιν ὤφθη, ἡ σὴ ἄθλησις ἐν πυρί· δι’ αὐτῆς γὰρ Μάρτυς, τῷ κόσμῳ διαπνέεις, ὦ Αἰμιλιανὲ τὰς θείας χάριτας.

Οἱ Ἅγιοι Παῦλος, Οὐαλεντίνη καὶ Θέη (ἢ Θόη) οἱ Μάρτυρες

Καὶ οἱ τρεῖς γεννήθηκαν στὴν Αἴγυπτο, ἀδέλφια μεταξύ τους καὶ παιδιὰ γονέων χριστιανῶν.

Μαρτύρησαν στὴ Διοκαισάρεια, ὅπου συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Φιρμιλιανὸ καὶ προσκλήθηκαν ν’ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Ἀλλὰ αὐτοὶ ὁμολόγησαν μεγαλόφωνα τὴν πίστη τους καὶ δήλωσαν ὅτι ἦταν ἕτοιμοι καὶ γιὰ φυλακὴ καὶ γιὰ βασανιστήρια καὶ γιὰ μύριους θανάτους.

Καὶ ἡ μὲν Οὐαλεντίνα καὶ ἡ Θόη, νεαρὲς κοπέλες πάνω στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους, πέθαναν ἀφοῦ τὶς ἔριξαν μέσα στὴ φωτιά. Προηγουμένως ὅμως, οἱ δήμιοι, ξέσχισαν τὶς σάρκες τους μὲ σιδερένια ὄργανα. Ὁ δὲ Παῦλος, ἀφοῦ ἀπηύθυνε λίγες λέξεις στὰ πλήθη γιὰ τὴν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρία καὶ ἀγάπη, ἔλαβε καὶ αὐτὸς μαρτυρικὸ τέλος διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ὁ Μάρτυρας ἀπὸ τὴν Ἀμάστριδα

Ἦταν γιὸς εὐσεβῶν γονέων, τοῦ Θεοκλήτου καὶ τῆς Θεονίλλης. Πατρίδα του ἦταν ἡ Ἀμάστριδα τοῦ Εὐξείνου Πόντου, ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἐπισκόπευε ὁ ἐπίσκοπος Ἡρακλείδης.

Ὁ Ὑάκινθος, μικρὸ παιδὶ ἀκόμα, ἔδειχνε εὐσέβεια μεγάλου πνευματικοῦ ἀνθρώπου. Τριῶν χρόνων μάλιστα, μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, ἀνέστησε κάποιο νεκρὸ παιδί. Ἔτσι αὔξανε κατὰ τὴν σωματικὴ καὶ πνευματικὴ ἡλικία τῆς ἀρετῆς, κάνοντας πολλὰ θαύματα.

Κάποτε ὅμως, εἶδε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ προσκυνοῦν κάποιο ὀπωροφόρο δένδρο, καὶ ὁ Ὑάκινθος ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση, πῆγε καὶ τὸ ἔκοψε. Τότε συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα Καστρίνσιο, ὁ ὅποιος τὸν ἔδειρε ἀνελέητα καὶ τοῦ ξερίζωσε τὰ δόντια. Στὴ συνέχεια τὸν ἔσυραν μὲ σχοινιὰ ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ τὸν πλήγωσαν μὲ μυτερὰ καλάμια. Ἔπειτα τὸν ἔριξαν μέσα στὴ φυλακή, ὅπου παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχή.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Μάρκελλος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν ξάπλωσαν πάνω σὲ πυρακτωμένο κρεβάτι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ψηθεῖ ζωντανός.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι Δάσιος καὶ Μάρων οἱ Μάρτυρες

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Παμβῶ

Στάθηκε στόλισμα τῶν ἀσκητῶν τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας καὶ ἦταν σύγχρονος τῆς Ἅγιας Μελάνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.

Ὁ Ὅσιος Παμβῶ ἦταν μεγάλος σὲ ὅλα του. Στὴν εὐσέβεια, στὴν ὁμιλία, στὴ σιωπή, στὴ συμβουλή, στὴν ἐπιείκεια, στὴν αὐστηρότητα, στὴν πείρα, στὴ γνώση, στὴ σοφία, στὴν ἁπλότητα καὶ γενικὰ παντοῦ.

Ἀνέδειξε θαυμάσιους μαθητές, ὅπως τὸν ἐπίσκοπο Διόσκορο, τὸν Ἄμμωνα καὶ τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀνεψιὸ τοῦ Δρακοντίου. Ἐνῶ ἦταν πάντοτε ἐγκρατὴς καὶ σκληραγωγημένος, εἶχε ὑγεία ἀκμαία καὶ στὴ ζωή του δὲν ἀρρώστησε καθόλου. Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὄχι μόνο ἥσυχος καὶ ἀνώδυνος, ἀλλὰ καὶ εὐχάριστος, πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα. Τὸν κήδευσαν τὰ πνευματικὰ του παιδιά, δοξολογώντας τὸν Θεό, ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ διδαχτοῦν ἀπὸ τὸν μεγάλο αὐτὸ ἀσκητή.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ρωμαῖος Συγκλητικός, ὁ ἐν Κλύσματι

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Βαρλαὰμ ὁ ἀναχωρητὴς κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Στέφανος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Ὁ Ἅγιος Στέφανος ὁ Β’ πρὶν γίνει Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἦταν Μητροπολίτης τῆς Ἀμάσειας, ποὺ ἦταν καὶ ἡ πατρίδα του. Διαδέχτηκε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Νικόλαο Α’ μετὰ τὴν δεύτερη Πατριαρχεῖα του. Ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Στεφάνου ἔγινε τὸ ἔτος 925 καὶ πέθανε τὴν 18^η Ἰουλίου τοῦ 928 σύμφωνα μὲ τὸν Λέοντα Γραμματικό, ἢ τὴν 15^η τοῦ ἴδιου μήνα σύμφωνα μὲ τὸν Κεδρηνό.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Μητροπολίτης Χαλκηδόνος

Γιὰ τὸν Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Ἅγιο Ἰωάννη, δὲν ἔχουμε βιογραφικά στοιχεῖα.

Στοὺς Συναξαριστὲς ἀναφέρεται σὰν ὁμιλητὴς καὶ ἀπ' αὐτὸ μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε ὅτι ὑπῆρξε στὰ χρόνια τῶν εἰκονομάχων. Ἑπομένως πρέπει νὰ εἶναι αὐτὸς γιὰ τὸν ὅποιο ὁ Θεόδωρος Στουδίτης εἶπε: «λαμπρὸν τὸν τῆς ὁμολογίας ἀπενεγκάμενος στέφανον».

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἐγκαίνια Ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν τοὶς Καλλιστράτου

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ὁσίου Λαζάρου τοῦ Γαλησιώτου

Ἡ κυρίως μνήμη του εἶναι τὴν 7^η Νοεμβρίου. Ἐδῶ τιμᾶμε τὴν μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, ἡ ὁποία δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδημου. Τὴν ἀναφέρουν ὅμως ὁ Λαυριωτικὸς Κώδικας Ι’ 73 καὶ ὁ Delehaye (17 Ἰουλίου).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τοῦ Πολύτλα ὁ ἔγκλειστος ὁ ἐν Κιέβῳ σπηλαίου (Ρῶσος)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι Ὀνησιφόρος, Παμμέγιστος, Παμφοδίτης, Παφνούτιος, Πηγῶν, Πολέμιος, Σωζόμενος, Σωτήριχος καὶ Φώτιος

Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ποὺ συμπεριλαμβάνονται στοὺς 300 Ἁγίους Ἀλαμανούς.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.

Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της. Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν ἔριξαν στὴν φυλακή.

Μέσα στὴν φυλακὴ μάλιστα συνέβη τὸ ἑξῆς: ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σὲ ἄγριο δράκοντα, προσπάθησε νὰ κάνει τὴν Ἁγία νὰ φοβηθεῖ. Αὐτὴ ὅμως προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως ὁ δράκοντας ἄλλαξε μορφὴ καὶ ἔγινε ἕνας μαῦρος σκύλος καὶ τότε ἡ Ἁγία ἅρπαξε ἕνα σφυρὶ καὶ χτυπώντας τον στὸ κεφάλι καὶ τὴν ράχη τὸν ταπείνωσε. Στὴ συνέχεια ὁ ἡγεμόνας διέταξε καὶ τὴν ἔφεραν πάλι μπροστά του. Παρὰ τὶς πιέσεις του, ἡ ἁγία παρέμεινε ἀκλόνητη.
Ἔτσι ὑποβλήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια μέχρι ποὺ ἀποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

 Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δὲ φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρὶ τοῦ Κτίστου σου.

Μεγαλυνάριον
Τὴν λαμπάδα πάντες τὴν φαεινήν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸν ἀσύληπτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα, Μαρίναν τὴν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Οἱ Ἅγιοι Σπεράτος καὶ Βερονίκη (ἢ Βηρονίκη)   

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Εὐφράσιος Ἐπίσκοπος Ἰωνοπόλεως  

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ὅσιοι Κύριλλος, Μεθόδιος, Κλήμης, Σάββας, Ἀγγελάριος, Γορασδῶν καὶ Ναούμ

Τοὺς γνωστοὺς αὐτοὺς Ἱεραποστόλους τῶν Σλάβων, ποὺ τὴ μνήμη τους συναντᾶμε μεμονωμένα, αὐθαίρετα δημιούργησε κοινὴ γιορτὴ ὁ ἱερομόναχος Γρηγόριος Μοσχοπολίτης, συνέταξε μάλιστα καὶ κοινὴ Ἀκολουθία γι’ αὐτούς.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr